اسرار زمان

زمانِ صمیمی و آشنا که ما را در تصرف خود دارد. هجوم ثانیه‌ها، ساعت‌ها و سال‌ها ما را به درون زندگی پرتاب و سپس در نیستی غرق می‌کند . . . ما ساکن زمانیم چنان‌که ماهی ساکنِ آب است. هستیِ ما هستی در زمان است. موسیقی پرابهتش ما را می‌پروراند، دنیا را بر ما می‌گشاید، آزرده‌مان می‌سازد، می‌ترساند و تسکین‌مان می‌دهد. عالم رو به آینده امتداد دارد، با زمان پیش می‌رود و طبقِ نظم زمان وجود دارد.

و با این حال امور عالم از تصویر فوق پیچیده‌ترند. واقعیت غالباً آن چیزی که می‌بینیم نیست. زمین به‌ظاهر تخت و مسطح است امابه‌واقع کروی شکل است. خورشید به‌ظاهر در آسمان می‌چرخد با اینکه به‌واقع این ما هستیم که می‌چرخیم. حتی ساختار زمان نیز با ظاهرش متفاوت است: ساختار زمان با جریان یکنواخت و کلی متفاوت است. هنگام مطالعۀ کتاب‌های فیزیک در دوران تحصیل، در کمال شگفتی این موضوع را کشف کردیم: سازوکار زمان به‌کلی با آنچه می‌بینیم متفاوت است.

چرا گذشته را به یاد می‌آوریم نه آینده را؟ منظور از «جریان زمان» چیست؟ آیا ما در زمان وجود داریم، یا زمان در ما؟ کارلو رولی، فیزیکدان نظری ایتالیایی، در کتاب «اسرار زمان» ما را به تعمق دربارۀ این پرسش‌‌ها و چیزهای دیگر فرامی‌خواند. او در نظریۀ جدید و هیجان‌انگیز خود به این نکته اشاره می‌کند که تصور زمان نتیجۀ نادانی و ناآگاهی ما است و چیزی به نام زمان، آن‌گونه که می‌شناسیم، وجود ندارد. شاید زمان توهمی بیش نباشد