تلسکوپ جیمز وب چگونه گذشته را نشان می دهد؟
تلسکوپ جیمز وب یک تلسکوپ قدرتمند است که یک سالی است به فضا فرستاده شده و جایگزین تلسکوپ هابل گردیده است. ساخت تلسکوپ جیمز وب نزدیک به دو دهه به طول انجامید و قرار بود چند سال پیش به فضا فرستاده شود، ولی به دلیل همه گیری ویروس کرونا، پرتاب هابل هم به تاخیر افتاد. اما این تلسکوپ غول پیکر در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ به فضا فرستاده شد و تاکنون تصاویری بسیار زیبا و با وضوح بالا از فضا و سیاه چاله ها ارسال نموده است. تصاویری که اشک دانشمندان ناسا را جاری کرده است.
اما یکی از مهمترین نکاتی که در رابطه با این تلسکوپ غول پیکر مطرح است، توانایی آن در نمایش گذشته است.
اما آیا این تئوری واقعیت دارد؟ جیمز وب چگونه می تواند گذشته را نمایش دهد؟
جیمز وب چگونه کار می کند
اختلاف زمانی فضا با زمین واقعیت پیچیده ای است که حتما در مورد آن چیزهایی شنیده اید یا در فیلم هایی مانند اینتراستلار با آن آشنا شده اید. همه چیز به مدت زمان حرکت نور در جهان بستگی دارد.
جیمز وب پیچیده ترین و بزرگترین تلسکوپ فضایی تاکنون است و مجهز به کیت های تخصصی شگفت انگیزی است که قصد دارند اعماق پنهان کیهان را کشف کنند. جیمز وب این کار را با نگاه کردن به نور ضعیف ستاره ها و کهکشان های اولیه که پس از انفجار بزرگ در حدود ۲۵۰ میلیون سال ایجاد شده‌اند انجام می دهد.
جیمز وب دارای قدرت زوم فوق العاده ای است و قادر است سیارات دور را ببیند. تلسکوپ جیمز وب بر اساس سرعت حرکت نور کار می کند و می تواند اطلاعاتی از گذشته را مخابره کند، زیرا نوری که به تلسکوپ فضایی جیمز وب می رسد ممکن است میلیون ها مایل از ستاره ای که دیگر وجود ندارد سفر کرده باشد.
جیمز وب قادر به مشاهده همه بخش های جهان نیست، زیرا برخی از منابع نور به طور مداوم از ما دور می شوند و ممکن است هرگز نتواند به تلسکوپ فضایی جیمز وب برسند.
دور شدن نورها از ما به این دلیل است که جهان در حال انبساط است و تلسکوپ جیمز وب قرار است چگونگی انبساط جهان را کشف کند. تلسکوپ جیمز وب باید قادر به تصویربرداری دقیق از ستاره ها باشد که بتواند فضای تاریک بین آنها را اندازه گیری کند.
بررسی این اندازه گیری‌ها تعیین می کند که ستاره ها با چه سرعتی از هم دور می شوند و در نهایت تعیین می کند که کل جهان با چه سرعتی در حال انبساط است.
نگاه به گذشته چگونه ممکن است؟
تلسکوپ وب با استفاده از طول موج های فروسرخ می تواند اولین ستارگان و کهکشان هایی را که حدود ۱۳ میلیارد سال پیش پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند را ببیند.
هر بار که به ماه یا خورشید نگاه می کنید در واقع به گذشته نگاه می کنید. زیرا نور خورشید ۸.۳ دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد به این معنی که شما در حال نگاه کردن به ۸ دقیقه قبل هستید. با یک مثال جالب بهتر توضیح می دهیم اگر خورشید ناگهان ناپدید شود، هیچ کس تا ۸.۳ دقیقه متوجه ناپدید شدن خورشید نمی شود، زیرا نور آن پس از ناپدید شدن همچنان روی زمین ظاهر می شود.
وقتی به ماه نگاه می کنید هم همین اتفاق می افتد. سطح ماه حدود ۲۳۶۱۲۱ مایل از زمین فاصله دارد، بنابراین ۱.۳ ثانیه طول می کشد تا نور از ماه به ناظران سیاره ما برسد. وقتی به ماه نگاه می کنید، نوری را می بینید که ۱.۳ ثانیه قبل از ماه ساطع شده. تلسکوپ جیمز وب نور ساطع شده از میلیاردها سال پیش ستارگان دور دست را مشاهده می کند و به این شکل می تواند اطلاعاتی از گذشته به ما بدهد.
